อนารย, อนารยะ หมายถึง [อะนาระยะ] ว. ไม่ใช่อารยะ, ป่าเถื่อน. (ส.).
[อะนาระยะ] ว. ไม่ใช่อารยะ, ป่าเถื่อน. (ส.).
น. คนที่ยังไม่เจริญ, คนป่าเถื่อน.
น. ความตํ่าช้า, ความป่าเถื่อน.
น. การไม่มีที่อยู่; การหมดความอยาก, การหมดความพัวพัน;ชื่อหนึ่งของพระนิพพาน. (ป.).
น. ญวน, ใช้ว่า อนัม อานัม หรือ อานํา ก็มี.
[อะนิด, อะนิดจะ] ว. ไม่ยั่งยืน, ไม่เที่ยง, ชั่วคราว, ไม่แน่นอน.(ป. อนิจฺจ; ส. อนิตฺย).
[อะนิด, อะนิดจะ] ว. ไม่ยั่งยืน, ไม่เที่ยง, ชั่วคราว, ไม่แน่นอน.(ป. อนิจฺจ; ส. อนิตฺย).